Psychoses
Sommige periodes in zijn leven waren ingewikkeld. Want psychoses hebben een grote invloed op zijn leven. Tijdens de psychoses kan hij niet naar school of studeren. Kasper vertelt: “Je leeft dan in een andere werkelijkheid. Een vriend van mijn vader – die ook een psychose heeft meegemaakt – vertelde het heel mooi. ‘Je hebt de wereld waar de meeste mensen in leven. Met een logica, regels en wetten. En je hebt de wereld waar je in leeft als je een psychose hebt. Het is een wereld waarin je geen controle hebt over je brein. Het komt uit je onderbewustzijn. Het is een parallelle werkelijkheid. Niet een geheel.’” Hij legt verder uit: “Als je in de psychose zit, is alles wat je ziet, hoort en voelt op dat moment 100% werkelijkheid. Je onderbewustzijn gaat met de informatie in je hoofd aan de slag. Hoe groot je verbeelding is, is ook de grens van hoe ver het kan gaan. Je hersenen maken het kloppend. Gestuurd door je onderbewustzijn.”
Met vallen en opstaan….
Met dagbesteding, een opleiding, begeleid wonen in Diemen en goede begeleiders gaat het beter met Kaspar. Natuurlijk met vallen en opstaan. Nu werkt hij bij CRE8 naar een baan toe en een leven even zonder medicatie. De medicijnen helpen, maar hebben ook nadelen. “Je hebt heel veel slaap nodig en het duurt even voor je echt wakker bent.” legt Kaspar uit. Daardoor is – zoiets ogenschijnlijk makkelijks als – om 9.00 uur beginnen bij CRE8 nu nog niet haalbaar. “Om 10.00 uur beginnen kan wel. En dat lukt nu goed. Vanuit hier blijft ik werken aan wat wel kan.”
Werken zonder stress
“Anderhalf jaar geleden had ik zware burn-out. Kwam niet meer uit bed. De druk werd te veel. Kon niks meer. Mijn JobCoach tipte me CRE8 en stelde voor om eens langs te gaan. Dat heb ik gedaan. Op andere stageplekken en dagbesteding was er veel meer werkdruk en spanning dan hoe dat hier voelt. Voor mij een hele prettige werkplek. Ik zit hier op mijn plek. Ook de variatie in het werk dat ik kan doen is prettig. Het is voor mij perfect om me voor te bereiden op m’n volgende stap. En er zijn leermogelijkheden.”
De perfectionist
Kaspar legt het rustig uit. Kiest zijn woorden weloverwogen. “Ik heb geleerd om mee te draaien met het bedrijf. Er zijn ook certificaten voor lasersnijden, productie, logistiek. Tot nu toe ben ik veel bezig geweest met inpakken en lasersnijden. Het ontwerpen ben ik nu aan het leren. Zoals een doos ontwerpen en een sticker. Met computers werken vind ik ingewikkeld, altijd al gevonden ook op school. Computerprogramma’s zijn moeilijk voor me want er is zoveel mogelijk. Meer dan vroeger moet ik nu – voor mijn gevoel – veel herhalen voordat iets blijft ‘hangen’ en ik iets kan. Uiteindelijk kan ik het wel. Ik ben een perfectionist. De begeleiding kan ik altijd iets vragen. De sfeer is fijn. Ik voel me op m’n gemak. Ik wil graag een certificaat voor productie gaan halen. Om mee te beginnen. Daarna misschien verder gaan met andere certificaten. Het geeft je zelfvertrouwen dat je het kan.”
Hoe zie je de toekomst?
“Dat is moeilijk te zeggen. Op een gegeven moment kom je er achter wat je niet meer terug gaat krijgen. Heel confronterend. Ik deed de HAVO, stond sterk in het leven. Het wordt onder je uit getrokken. Maar ik woon nu in een groep met jongeren die ongeveer hetzelfde hebben meegemaakt. We organiseren met elkaar hoe we samen wonen. De begeleiders helpen ieder van ons met zelfstandig worden en niet hoe we dat doen zoals bij begeleid wonen. Met andere mensen wonen die weten hoe het is, is heel fijn en veilig. En bij CRE8 kan ik me goed voorbereiden op m’n volgende stap. Wat dat ook is.”
Wat zijn je dromen?
“Daar heb ik nog wel een paar van! Mijn droom is om geschiedenis te studeren, plekken te bezoeken en een wereldreis te maken. Ik ben nu drie keer in de US geweest. De laatste keer na m’n 2e psychose met vader en oma. We hebben familie bezocht en een prachtige rondreis gemaakt. De reis begon in New York en we vlogen vanuit LA terug naar Nederland. Tot ik kan studeren kijk ik veel documentaires die gaan over onze geschiedenis. Mijn passie voor geschiedenis is begonnen bij de Middeleeuwen als kind. Al vrij snel daarna de 2e wereldoorlog. Omdat ik daar zelf in m’n familie veel mee te maken had. Ik weet nog heel goed toen ik 12 of 13 was dat ik de documentaire keek ‘The world at war’. Toen is het begonnen. Daarna 1e wereldoorlog. Veel andere oorlogen bestudeerd en nu vind ik heel veel interessant. Voorlopig genoeg te kijken en te lezen!”
