Jordy was 27 toen hij anti-kraak op de Koninginneweg woonde en begon bij CRE8. “Ik heb het nooit een burn-out genoemd, maar op een gegeven moment zat ik thuis en merkte ik dat ik niks meer kon.” Via de huisarts kwam hij bij een psycholoog terecht. “Die zei: ‘Ik denk dat jij depressief bent’. Ik zou dat zelf niet zo gemakkelijk zeggen, maar toen iemand anders het zei moest ik het erkennen.”

 

Erkenning

Die erkenning gaf hem ruimte. “Ik had het nodig dat iemand zei: stop maar even, het gaat niet. Toen ben ik in intensieve behandeling gegaan, twee keer in de week. De directe aanleiding was het overlijden van mijn moeder toen ik 25 was. Maar ik kwam er ook achter dat ik ptss had door iets wat me eerder was overkomen.” Zijn hond Marie sleepte hem door zijn therapieproces: “Ik had er heel veel steun aan dat zij thuis op mij wachtte. De nachten zijn toch minder eenzaam als je je zo slecht voelt en je hond er altijd voor je is.”

Naar eigen zeggen moest Jordy van ver komen. “Mijn moeder overleed net voor mijn afstuderen. Daarna moest ik sterk van mezelf zijn, mijn klasgenoten deden toffe dingen, dat moet ik ook doen. Dat kon ik gewoon niet, dat was heel frustrerend.” 

Hij ziet zijn proces inmiddels ook als een zegen: “Ik heb wel alles in een keer gewoon behandeld en kan nu wel zeggen dat ik een emotioneel rijk mens ben daardoor. Ik kan wel wat hebben en maak me wat minder druk om dingen. Daardoor schrik ik niet van donkerte, dat mag er gewoon zijn. Ik vlucht niet meer, ik vecht niet meer, het zijn is er wat meer.”

 

Gevoel van falen

Dat was toen hij  bij CRE8 begon wel anders. “Het voelde heel erg als falen, dat heeft iedereen denk ik als je eruit ligt.” Dat gevoel verdween al snel. “Bij CRE8 heb je geen ego nodig, iedereen is gelijk. Ik ging er met knikkende knieën heen omdat ik niet wist wat ik moest verwachten. CRE8 bleek een stopknop voor een heerlijke pauze, waardoor ik even mocht lummelen.”

Hij voelde zich bij CRE8 echt weer even kind. “Ik mocht leren en experimenteren met Illustrator, kreeg overzichtelijke taken. Die combinatie van het uitvoeren van productie en daarnaast spelen, werkte voor mij heel erg goed.” Hij maakte een portret van zijn moeder uit goudkleurig acrylaat en verwerkte dat in een houten plaatje voor op haar graf. “Dat stond er tijdelijk omdat ik eigenlijk een beeld wilde maken, maar dat lukte toen maar niet. Door dat tijdelijke portretje ervaarde ik rust, want dan stond er toch wat en hoefde er niet meteen iets perfects op het graf van mijn moeder te staan.”

 

Verbinding

“Het zijn een beetje open deuren, maar je komt er echt achter dat wat als mens echt helpt, verbinding is. Bij CRE8 verbind je met andere mensen, met begeleiders, met wat je leuk vindt, met jezelf.” Daardoor voelde hij zich snel thuis. “Je luncht met elkaar, je hoort ergens bij. Met Sinterklaas of met een borrel ervaar je hoe fijn het is om bij een kleine community te horen. Dat is wel echt wat je nodig hebt als mens, aansluiting en verbinding.” 

Het gaf Jordy de ruimte om na te denken over zijn toekomst. “Ik heb kunstacademie gedaan en die ook afgerond. Daardoor had ik heel erg het gevoel dat als ik iets maak, het meteen goed moet zijn en ik er geld mee moet verdienen. Bij CRE8 hoefde dat niet, daar was het: ‘Wat wil je maken?’ Dat wakkerde iets aan bij mij.”

 

Na CRE8

Hij wilde graag iets maken in combinatie met bloemen, groen en natuur. “Ik dacht, ik kan me wel de hele tijd vasthouden aan die Kunstacademie, maar ik kan ook iets helemaal anders gaan doen.” Hij maakte de overstap en is nu bijna fulltime schooltuinmeester in Amsterdam-Noord. Daarnaast heeft hij extra groene en maatschappelijke projecten. De perfecte combinatie voor Jordy.

“Het is de allerleukste baan die ik tot nu toe heb gehad. Het is zo puur en direct en je krijgt er direct iets voor terug als iets goed gaat. Het is heerlijk met m’n handen in de klei.” Hij had nooit verwacht dat hij nu op dit punt zou zijn: “Ik ben een heel ander pad gaan bewandelen, juist door mijn creativiteit te gebruiken.”

Zijn perfectionisme heeft hij inmiddels omarmd. “Ik raak het nooit kwijt en het is echt een kracht, maar soms moet ik scherp blijven dat het geen valkuil wordt.” Jordy hoopt dat andere mensen ook zover komen: “Ga over die drempel. Ik gunde het mezelf en ik gun het ook echt een ander.”